Dit sterk uitvergrote middeleeuwse 'penninkje' (Penning), zoals dit muntje genoemd wordt, is in de praktijk erg klein. Opvallend is het feit dat hij niet-centrisch geslagen is. Dit wordt ook wel 'off-center' genoemd en geldt overigens voor zowel de voor- als de keerzijde van deze munt. Gelukkig bleek de penning wel goed te determineren en heeft hij een mooie datering in de dertiende eeuw. De slijtage valt eigenlijk best mee, al heeft hij wel enkele 'vegen', maar dit zou ook al (deels?) in het muntplaatje gezeten kunnen hebben. Dergelijke kleine muntjes zijn meestal gemaakt van betrekkelijk zuiver zilver en komen dan ook vaak zonder al te veel oxidatie uit de grond. Indien dit het geval is, is het nadrukkelijk af te raden om het muntje anders dan met (stromend) water en licht wrijvend met de vingertoppen, te reinigen. Dit zou namelijk schadelijk kunnen zijn voor het patina en maakt de munt bleek en verkleind (visueel) het contrast tussen de hoge en de lagere delen (reliëf - muntplaatje). Chemicaliën kunnen bovendien zelfs na langdurig naspoelen nog een slechte invloed hebben op het metaal, wat ook na langere tijd nog in verval van het muntje kan resulteren. Dit komt doordat chemicaliën diep in de microscopische poriëren dringen en mocht er in een van deze poriën een soort vacuüm ontstaan 'achter' het chemische middel, dan zorgt dit ervoor, dat dit bijtende of anderszins schadelijke middel niet goed kan worden afgespoeld en misschien niet direct, maar mogelijk wel na enkele decennia alsnog schade toe zal brengen. Ook is het zo dat een patina, dat als een filmlaagje over de munt/object ligt, een betere bescherming biedt tegen nieuwe schadelijke invloeden zoals bijvoorbeeld het vrijwel altijd aanwezige gasvormige 'zwavel'.